PATETICUS RUSTICALE

Кога ќе се разбудиш наутро,
пред зори,
кога ќе сфатиш дека лежиш сам,
кога ќе протечат солзи
врз перницата,
која упорно ја гушкаш...

Кога ќе посакаш некому
да му ги кажеш оние два ништожни збора
„те сакам„,
па го правиш тоа во себе,
за да не ги слушне ветрот...

Кога јазикот,
заморен од неподвижноста во устата,
ја топи чоколадата
што упорно не ги лекува солзите...

Кога ти велат
дека животот е суров
и оти тоа ти го кажуваат
за да те соочат со суровата реалност...

Кога ти велат дека
во животот има убави нешта,
а тебе ти се потребни сега,
во овој момент...

Што е тоа?
Патетика?